İş Hukuku

İş hukuku, çalışma ilişkilerini düzenleyen, işçi ve işveren arasındaki hak ve yükümlülükleri belirleyen bir hukuk dalıdır. İş hukuku, işçi ve işverenin karşılıklı haklarını korumayı amaçlar ve iş ilişkilerinde adil ve dengeli bir yaklaşımı sağlar.

Türkiye’de iş hukuku, 4857 sayılı İş Kanunu ve ilgili yasal düzenlemeler çerçevesinde uygulanır. İş Kanunu, işçi ve işveren arasındaki çalışma ilişkisini düzenlerken, çalışma süreleri, ücretlendirme, işçi sağlığı ve güvenliği, iş sözleşmeleri, işçi hakları ve sosyal güvenlik gibi konuları kapsar.

İş hukuku, işçinin çalışma koşullarını düzenler ve işverenin işçiye sağlaması gereken hakları belirler. İşçi hakları arasında adil ücret, çalışma saatleri, izinler, fazla mesai, yıllık izin, sosyal güvenlik hakları gibi konular yer alır. İşverenin ise işçi sağlığı ve güvenliğini sağlama, işçinin eşit muamele görmesini sağlama, iş sözleşmesinin yapılması ve sona erdirilmesi gibi yükümlülükleri vardır.

İş hukuku, işçi ve işveren arasındaki ilişkinin düzenlenmesinin yanı sıra işçi sendikaları ve toplu iş sözleşmelerini de kapsar. İşçi sendikaları, işçilerin haklarını savunmak ve çıkarlarını korumak için kurulan örgütlerdir. Toplu iş sözleşmeleri ise işçi sendikaları ile işverenler arasında yapılan sözleşmelerdir ve çalışma koşullarını belirler.

İş hukuku ayrıca işçi ve işveren arasında çıkan uyuşmazlıkların çözümünü de düzenler. İş hukuku, işçi ve işveren arasındaki anlaşmazlıkların arabuluculuk, tahkim veya iş mahkemeleri yoluyla çözülmesini sağlar.

Türkiye’de iş hukuku, işçi ve işveren arasındaki dengeyi koruyarak adil ve düzenli bir çalışma ilişkisi sağlamayı hedefler. Bu hukuk dalı, işçilerin haklarını korurken, işverenlerin de yasal düzenlemelere uygun şekilde çalışma koşullarını belirlemesini ve çalışanlarına adil davranmasını sağlar.